روح ورزش با مردانگي، جوانمردي و حريت عجين است و در كشور ما با توجه به توصيه‌هاي ائمه معصومين، اين موضوع از اهميت و اعتبار خاصي برخوردار مي‌باشد.
هر جا از صفات اخلاقي، پهلواني و رادمردي سخن به ميان مي‌‌‌آيد، بي‌درنگ نام حضرت علي (ع) در ذهن متبادر مي‌شود. به همين جهت پهلوانان و قهرمانان در همه جا به مولاي متقيان علي (ع) اقتدا مي‌كنند. مردم در تمامي عرصه‌ها پورياي ولي و جهان پهلوان تختي را سرآمد و الگوهاي رفتاري جامعه مي‌شناسند كه در فعاليت‌هاي خود، همواره از منش و رفتار اميرمؤمنان تبعيت مي‌كردند.
براي اشاعه اين تفكر و الگوپذيري نسل جوان از صفات پسنديده و منش انساني بايد مباني فرهنگي را مهم شمرد و جدا از مباحث فني و تكنيكي ورزشكاران، جائي جداگانه براي آموزه‌هاي ديني و فرهنگي گشود.
رسول گرامي اسلام مي‌فرمايند: "به درستي كه من مبعوث شدم تا مروج اخلاق در جامعه باشم،" سرور و سالار شهيدان هم در پاسخ به تلاش‌هاي مذبوحانه سپاه دشمن در روز عاشورا مي‌فرمايند: "اگر دين نداريد، لااقل آزاده باشيد و ..."
اين دو پيام شيوا از سوي ائمه معصومين را سالها پيش در هنگامه دفاع مقدس و در جبهه‌هاي نبرد به عينه ديدم كه نوجواني 15 ساله، در گرماگرم نبرد، قمقمه آب خود را به اسير عراقي تقديم كرد؛ آبي كه مايحتاج نوجوان بود. اين تفكر چگونه و با چه تدبيري در جبهه‌ها نضبح گرفت و همگاني شد؟
بايد اين الگو، ملكه ذهن مديران، مسئولان، مربيان و ورزشكاران باشد. بديهي است مديران و مربيان بايد ابتدا خود متصف به اين صفات باشند و در مرحله بعد شاگردان را به تبعيت از اين رفتار توصيه نمايند. در واقع عالم بي عمل به كندوي بي‌عسل مي‌ماند و كژي ها و كاستي‌هاي فعلی در عرصه ورزش، محصول كج رفتاري هاي مسئولان و پيشقراولان آن است و لاغير.
احمد میرزائیان
